"Wreck this journal"

Lubię to, co kreatywne i to, co przede wszystkim rozwija naszą pomysłowość. Już jakiś czas temu, gdy przeglądałam blogi natknęłam się na post poświęcony cudeńku Keri Smith "Wreck this journal" w oryginalnym, angielskim wydaniu. Cały pomysł mnie zafascynował i już wiedziałam, że ten dziennik znajdzie się na liście rzeczy, które koniecznie muszę zakupić. Po jakimś czasie wyszła polska wersja tego dziennika, która jeśli chodzi o cenę to zdecydowanie wydała się atrakcyjniejsza i już w pełni przekonała mnie do jego kupna.

 Jestem pełna podziwu dla idei powstania takiego dziennika. Jak już pisałam wcześniej uwielbiam takie rzeczy. Niestety czasu brakuje mi na jego częste uzupełnianie, ale sporadycznie dla odstresowania sięgam po jedno z zadań z tego dziennika i staram się je wykonać.

Każde zadanie i polecenie można zinterpretować na własny sposób, a właśnie dzięki temu dziennik staje się taki hm... po prostu nasz - wyjątkowy, oryginalny i przede wszystkim inspirujący. Możemy z nim zrobić, co tylko chcemy i w sumie poddać go, jak sama autorka określiła - kreatywnej destrukcji, która także stanie się naszą pamiątką. Niektóre zadania szokują, ale przez to pobudzają naszą wyobraźnię tak, aby można w pomysłowy sposób wywinąć się od wykonania tego zadania i stworzyć coś naprawdę wartego uwagi.


Nie chcę zbyt wiele zdradzać na temat dziennika, ponieważ chciałabym jeszcze pozostawić jakąś miłą niespodziankę, ale też niedosyt odnoszący się do informacji o tym dzienniku w tym poście.
W każdym razie sądzę, że to właśnie takie rzeczy powodują, że nasza kreatywność wciąż jest rozwijana, a nie spoczywająca tylko w rękach wujka Google.

_________________________________________________________________________________
I znów wypada mi przeprosić Was bardzo za tą nieobecność, ale chyba sami rozumiecie. Nadmiar obowiązków kompletnie mnie przytłacza. Zauważyłam także u siebie pewną skłonność do narzucania na siebie coraz to większej ilości zadań, którym staram się podołać, ale sami widzicie jakim kosztem. Zresztą te rzeczy to nieliczne z tych, przez które chciałabym wydłużyć dzień do 48h. Ostatnimi czasy moje życie popadło w jeden nieustanny schemat, którego serdecznie już mam dość. Mianowicie:

szkoła - nauka - dom - nauka - spanie

Przy czym ostatnia, a za to jedyna czynność, podczas której mogę odpocząć trwa ok. 5h. Choć nawet sam sen mam niespokojny, ponieważ już jestem owładnięta stresem następnego dnia - pytaniami, kartkówkami, sprawdzianami. To dopiero połowa drugiego miesiąca szkoły, a ja już mam naprawdę ponadto obowiązków i zero wolnego czasu. Wielu może pomyśleć teraz, że przecież są weekendy, ale uwierzcie, że wyglądają one prawie tak samo, jak każdy szkolny dzień. Jedyne, co mogę zrobić w weekendy to porządnie się wyspać, ale później znów wrócić do rutynowych obowiązków. I tak właśnie przemija każdy tydzień mojego życia. Teraz mam ochotę wyżyć się jakimiś poetyckimi tekstami w stylu, że moja dusza krzyczy i prosi o uwolnienie z tej schematycznej klatki, ale nie będę też Was dołować, bo zapewne nie tylko ja odczuwam to przygnębienie i ciągłą monotonię. Czasem już naprawdę mam ochotę rzucić wszystko w kąt, przestać się tak wszystkim przejmować, olać wszystkie te obowiązki, położyć się do łóżka i wreszcie dokończyć moją ukochaną książkę, którą przez brak czasu tak bardzo zaniedbuje, jak zresztą większość rzeczy, które w jakimś stopniu sprawiają mi przyjemność i przy których mogę się rozluźnić. Przez cały ten stres i wszystkie wydarzenia jedyne, co zyskałam to niezłej weny, ale kiedy przelać ją wreszcie na stronice mojej przyszłej książki, tego nie wiem. 

O rany... patrząc teraz na tekst powyżej szczerze dziękuję wiernym 'czytaczom', którzy od słowa do słowa wytrwali w wylaniu moich wewnętrznych problemów, którymi musiałam się komuś wyżalić. 

Piszę tak jakbym była owładnięta depresją, ale jeszcze aż tak źle nie jest. Prędzej to jesienna chandra, która mam nadzieję minie z czasem :)

A teraz parę ogłoszeń parafialnych, które choć w małym stopniu podnoszą mnie w chwili obecnej na duchu:

- 21.10 wyjeżdżam i nie będzie mnie cały tydzień, ale po powrocie zdradzę Wam, gdzie się udałam. Wrócę z pewnością z ogromem zdjęć, którymi będę Was zamęczać przez dobre parę postów, ale mam nadzieję, że się Wam będą podobać. Poza tym wreszcie wypocznę, poukładam sobie i przemyślę wszystkie sprawy pogodzenia ze sobą tak wielu obowiązków i przede wszystkim wrócę z nowymi siłami, które już niestety, ale muszą wystarczyć mi do końca tego roku szkolnego. Zatem postu też w weekend 25-26.10 nie będzie, ale postaram się, aby pojawił się jak najszybciej po moim powrocie.

- a teraz zdradzę Wam kilka planów na kolejne posty, które może zainteresują Was do śledzenia mojego bloga: 

• tydzień z aparatem
• room tour 
• w poszukiwaniu dobrych motywacji

Dziękuję, że mimo wszystko wciąż jesteście ze mną :)

Następny post pojawi się dopiero po moim powrocie.